کارگزاران هر حکومت، اعم از دینی و غیردینی، به همان میزان که از منصب و اختیارات و امکانات حکومتی، برخوردارند؛ در معرض انواع آفات و آسیبها نیز قرار دارند. در این مجال، عوامل آسیبزا، پیامدهای ناگوار اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ناشی از آنها و راهکارهای پیشگیری از آسیبها با عنایت به رویکردهای حکومت عَلوی مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی از میان انواع آسیبها، آسیبهای اخلاقی کارگزاران و مسؤولان حکومت دینی را با تأکید بر نهجالبلاغه بررسی کرده است به این نتیجه رسید که: مهمترین آسیبها و آفات اخلاقی کارگزاران حکومت دینی عبارت است از:
تکبر؛ دنیادوستی؛ خشونت و ستمگری. عوامل مؤثر در ایجاد این آسیبها عجب، ضعف شخصیت، جهل، هوای نفس و قدرتزدگی ناشی از به دست آوردن منصب حکومتی است. راههای پیشگیری و مقابله با آسیبهای اخلاقی کارگزاران، سفارش حاکمان و مدیران
ارشد به تواضع و فروتنی، زهدگرایی، مدارا و خوشرفتاری و عدالتگرایی و التزام به واجبات دینی است.
